Jeff Kinney

Naast het schrijven van graphic novels, ontwikkelt Jeff Kinney online games. In tegenstelling tot Bram Botermans hield hij als kind geen dagboek bij (daar heeft hij spijt van), maar hij wilde dolgraag cartoonist worden. Jeff schreef toen hij klein was zelfs een brief van vijf kantjes naar Lincoln Peirce, schrijver van Niek de Groot, om hem om advies te vragen!

In Nederland werden meer dan 3 miljoen boeken verkocht van de serie Het leven van een Loser, en wereldwijd zelfs meer dan 250 miljoen! Geen paniek! werd in 2013 genomineerd voor de Prijs van de Nederlandse Kinderjury. Gedumpt! won die prijs in 2015, Drie keer niks in 2018 en Vet koel in 2020. Volgens dagblad Stern is Jeff Kinney nu al een van de meest gelezen auteurs van de 21e eeuw.

In 2012 bezocht Jeff Kinney Nederland, waar hij overvolle zalen met fans toesprak en honderden boeken signeerde. In 2015 gebeurde er iets wel heel bijzonders: de paus nam de Latijnse editie van Het leven van een Loser in ontvangst! In hetzelfde jaar kwam Jeff Kinney nog een keer naar Nederland, waar hij drie Gouden Boeken kreeg uitgereikt voor zijn titels Vette pech!, Bekijk het maar! en Een hondenleven.

Jeff woont met zijn vrouw en twee zonen in Zuid Massachusetts, waar hij een boekwinkel heeft die An Unlikely Story heet.

Interview

We stelden hem een paar vragen, zodat je Jeff wat beter leert kennen.

JEFF, WIL JE JE BOEK EENS BESCHRIJVEN?

Het leven van een Loser is mijn eerste boek, en daarmee is een droom in vervulling gegaan. Ik wilde altijd al een striptekenaar worden. Bij Het leven van een Loser heb ik een beetje met stijlen gespeeld: ik heb striptekeningen gemengd met ‘traditionele’ tekst en zo is de striproman ontstaan. Het boek gaat over de scholier Bram die erg overtuigd is van zichzelf, en zijn eigen gebreken niet ziet.

HOE BEN JE OP ALLE IDEEËN VOOR HET LEVEN VAN EEN LOSER GEKOMEN? ZIJN HET ALLEMAAL WAARGEBEURDE VERHALEN UIT JOUW EIGEN JEUGD?

Ik wilde een verhaal schrijven over de leuke kanten van het groter worden en niet over de serieuze kanten. Ik had een vrij normale jeugd, maar er gebeurden intussen toch veel grappige dingen. Het was mijn bedoeling om een boek te schrijven dat mensen aan het lachen maakt. Dus besloot ik te schrijven over hoe het nu echt is om een kind te zijn, althans hoe het voor mij was. Bijna alle gebeurtenissen uit Het leven van een Loser heb ik zelf meegemaakt. Ik ben bijna vier jaar bezig geweest om me al die grappige ervaringen en ontmoetingen voor de geest te halen en op te schrijven. Het boek is geen letterlijke vertaling van mijn jeugd, maar in zekere zin zijn de gebeurtenissen wel ‘waar’.

Zelf heb ik als kind boeken gelezen die tijdloos waren. Ik wilde ook zo’n soort boek schrijven!

BESTAAN DE MENSEN IN HET BOEK OOK ECHT?

Bijna alle personages hebben hun evenknie in het echte leven. Sommige zijn samengesteld uit verschillende personen die ik ken. Brams broers zijn bijvoorbeeld mijn echte broers, maar Theo is een verzonnen personage dat uit verschillende karaktereigenschappen van mijn vrienden bestaat.

WAT VOND JE FAMILIE VAN HET BOEK?

Dat is een gevoelige vraag! Ik geloof wel dat mijn familie het een leuk boek vond, hoewel het soms een merkwaardige ervaring voor ze moet zijn geweest om het te lezen. Echte en verzonnen verhalen lopen immers door elkaar waardoor de grenzen tussen fictie en onze echte familiegeschiedenis vervagen.

Het was ook zeker raar voor mijn familie om hun familiegeschiedenis die toch privé is geopenbaard te zien. Mijn broer Patrick (alias Max) is leraar geworden en in zijn klas wordt vaak over Het leven van een Loser gesproken, en daarmee eigenlijk over zijn eigen jeugd. Het is alsof ik een raam naar onze familie heb opengezet, waardoor de hele wereld naar ons kan kijken.

Mijn oudere zus komt niet in het boek voor en volgens mij is ze daar erg blij om.

WAT IS JOUW LIEVELINGSVERHAAL UIT HET BOEK?

Toen ik acht of negen jaar oud was heeft mijn oudere broer Scott me een streek geleverd. In de eerste nacht van de zomervakantie heeft hij me midden in de nacht wa­kker gemaakt. Hij had zijn schooluniform aan en zijn rugzak bij zich. Scott vertelde me dat ik de hele zomer geslapen had en zelfs onze bezoek aan Disneyland had gemist. Gelukkig was ik wel precies op tijd wakker geworden voor de eerste schooldag. Dus heb ik me aangekleed en ben naar beneden gegaan voor ontbijt. Ik weet niet meer hoelang het duurde voor ik me realiseerde dat het 2.00 uur ’s nachts was. Dit is een van de verhalen uit het boek.

DENK JE DAT BRAM EEN GOED VOORBEELD IS VOOR ANDERE KINDEREN?

Nee, niet echt. Bram is egoïstisch en kan aardig stom doen. Ik denk niet dat hij echt vervelend is; maar net als iedereen heeft ook hij zijn fouten. Hopelijk snappen lezers dat Brams onvolkomenheden hem juist grappig maken. Volgens mij zijn verhalen met personages die alleen maar goed zijn een beetje saai. Ik wilde een personage creëren dat realistischer is. Ik hoop dat de lezers hoe dan ook van het boek zullen genieten. En Bram heeft een groot leervermogen. Het zou dus zomaar kunnen dat hij aan het einde van het verhaal is veranderd.

WAAROM SCHRIJF JE UITGEREKEND VOOR KINDEREN?

Ik schrijf voor kinderen omdat ik vind dat de interessantste en grappigste gebeurtenissen van je leven plaatsvinden wanneer je opgroeit. Toen ik Het leven van een Loser schreef, had ik met mijn jongere broer Patrick aan de telefoon enorm veel plezier bij het ophalen van herinneringen aan grappige gebeurtenissen uit onze jeugd. Iedereen zou zijn eigen jeugdverhalen op moeten schrijven.

HOE LANG HEB JE OVER JE EERSTE BOEK GEDAAN?

Vanaf het moment dat ik begon tot aan het moment dat het boek uitkwam, duurde het negen jaar. Ik ben eerst zo’n vier jaar bezig geweest met ideeën verzamelen, en daarna nog vier jaar om het verhaal te schrijven en te illustreren. Toen kostte het nog een jaar om het uit te geven.

WAAR WERK JE NU AAN?

De komende paar jaar werk ik aan nieuwe Loserboeken.

WAT DOE JE LIEVER: SCHRIJVEN OF STRIPTEKENEN?

Ik heb met beide zo mijn problemen. Jammer genoeg ben ik een trage illustrator en in Het leven van een Loser staan meer dan duizend illustraties. Ik moet erg lachen als ik bedenk hoeveel tijd ik nodig heb voor alle illustraties. Maar ik krijg nieuwe energie als ik zie hoe de tekst en de strips op de pagina van het boek samengevoegd worden. Het is te gek om te zien hoe ideeën uit je hoofd op het papier vorm aannemen.

WAT DOE JE GRAAG ALS JE NIET SCHRIJFT OF TEKENT?

Ik ontwerp en ontwikkel online games. Dat is mijn ‘echte’ beroep waar ik erg blij mee ben. Verder doe ik graag leuke dingen met mijn zonen Will en Grant en natuurlijk mijn vrouw Julie. Ik volleybal twee keer per week en verder kijk ik naar de nieuwste reality-soaps op tv.

WILDE JE ALTIJD AL SCHRIJVER WORDEN?

Nee, eigenlijk wilde ik als cartoonist voor de krant werken. Tijdens mijn studie schreef ik de strip ‘Igdoof’ en wist ik zeker dat ik op weg was cartoonist te worden. Maar het is erg moeilijk om ertussen te komen in de stripwereld en ik kreeg de ene afwijzing na de andere. Dus probeerde ik striptekeningen en tekst op een nieuwe manier bij elkaar te zetten, en om mijn boek in die vorm uitgegeven te krijgen. Ook nu mijn eerste boek uit is, zie ik mezelf meer als een striptekenaar dan als een schrijver. Maar ik heb me ook altijd voor computers en programmeren geïnteresseerd. Eigenlijk ben ik dus precies dat geworden wat ik als kind al wilde zijn.

WAT IS HET MOEILIJKST AAN SCHRIJVER ZIJN?

Het moeilijkst is om kritisch naar je eigen tekst te kijken. Het is gemakkelijk om zomaar alles op de schrijven wat je bedenkt. En voilà, er is een boek. Maar dat zou zeker geen goed boek zijn. Ik moest bij Het leven van een Loser uiteindelijk wel kritisch zijn. Ik heb veel te snel geschreven en ik zag daarna dat een groot deel daarvan niet echt leuk was. Dus voor ik begon met het uiteindelijke boek heb ik 77 pagina’s volgeschreven met ideeën. Alleen de beste daarvan zouden in het boek komen. Verzamelen van ideeën voor het boek heeft in totaal vier jaar geduurd. Tachtig procent van de ideeën waar ik mee begon is in de prullenbak beland.

WAT IS HET LEUKST AAN SCHRIJVER ZIJN?

Het leukst is het moment waarop je het uiteindelijke, gedrukte boek in handen houdt. Tijdens mijn studie heb ik ooit een boek met mijn strips uitgegeven. Ik zal nooit vergeten hoe het voelde om het boek de allereerste keer door te bladeren.

HEB JE ALS KIND IN EEN DAGBOEK GESCHREVEN?

Ik heb als kind geen dagboek bijgehouden, maar ik wou dat ik het wel had gedaan. Het had het schrijven van Het leven van een Loser veel gemakkelijker gemaakt! Zo’n vijf jaar geleden ben ik begonnen regelmatig in een dagboek te schrijven. Ik vond dat ik te veel tijd aan tv-kijken en gamen verspilde en niets deed aan mijn ontwikkeling als striptekenaar. Het dagboekschrijven heeft me vervolgens geïnspireerd tot het schrijven van Het leven van een Loser. Het spel van woorden en beelden uit mijn echte dagboek heeft me op het idee gebracht om in deze vorm een roman over mijn eigen jeugd te schrijven.
Ik zou elk kind aanraden een dagboek bij te houden. De meeste van mijn vrienden kunnen zich bijna niets meer van hun jeugd herinneren. Al is het maar voor even, als je een dagboek bijhoudt zul je het voor altijd bewaren.

HEB JE TIPS VOOR HET SCHRIJVEN VAN EEN DAGBOEK?

Tegenwoordig zijn er nieuwe manieren om een dagboek bij te houden: blogs. Deze blogs fascineren mij. Kinderen kunnen daarmee als het ware een dagboek schrijven dat hun vrienden en zelfs mensen die ze helemaal niet kennen op internet kunnen lezen. Ik vind het uniek aan deze blogs dat ze het de schrijver mogelijk maken een publiek te bereiken en feedback te krijgen. Feedback is heel belangrijk voor iedereen die schrijft, want het motiveert enorm. Als ik nu nog een keer aan een dagboek zou beginnen, zou ik dat in de vorm van een blog doen. Het nadeel is natuurlijk wel dat er niks meer privé is. Maar sommige mensen vinden het misschien leuk dat hun meest persoonlijke gedachten door iedereen gelezen kunnen worden.

ALS JE EEN VERHAAL ZOU MOGEN KIEZEN WAARIN JE GRAAG VOOR ZOU WILLEN KOMEN, WELK VERHAAL ZOU DAT ZIJN? EN WAAROM?

Dat zouden zeker De kronieken van Narnia en Jurassic Parc zijn. Allebei om dezelfde reden. Bij De kronieken van Narnia heeft me altijd aangesproken dat er een magische wereld achter de kledingkast zou kunnen liggen. Bij Jurassic Parc dat ik op een dag een echte dinosauriër tegen zou kunnen komen. Ik zou het allebei graag met eigen ogen zien!

KUNNEN LEZERS JE OOK MAILEN?

Ja, graag. Je kunt me (in het Engels!) mailen op wimpykid@comcast.net. Soms duurt het even voor ik je kan antwoorden, omdat ik zoveel mail krijg. Maar ik probeer op ieder bericht te reageren!

Terug naar boven

Terug naar boven